เปิดใจ แล้วเรียนรู้...

ตั้งใจจะเข้ามาโพสต์เพลงนี้ตามที่สหายนพ กรุณาแนะนำมา แต่ดันไปเสียเวลาซะมากมายกับ clips VDO ที่ท่านประมุขนำมาลงไว้ เพลินไปเลย(ขอบพระคุณท่านประมุขมา ณ โอกาสนี้ด้วย...เดี๋ยวจะกลับไปดูต่อ)

ช่วงนี้ได้รับเกียรติจากพวกเรา เรียกปู่เป็นดีเจ จริง ๆ แล้วปู่คิดแค่ว่า เรามาฟังเพลงด้วยกัน ไม่ได้คิดจะเป็นดีจง ดีเจอะไร อย่างเวลาที่เพื่อนแนะนำเพลงดี ๆ เข้ามา ก็เหมือนกับเปิดเพลงให้ปู่และคนอื่น ๆ ฟังเหมือนกัน

อย่างเพลง Live & Learn ที่เฮียนพ แนะนำมานี้ ทำให้นึกถึงเพลงต่าง ๆ ที่เพื่อน ๆ แนะนำมา เป็นการให้โอกาสปู่ได้เปิดหูเปิดตากับเพลงที่ตัวเองไม่คุ้นเคย

ในสมัยที่เพลงไทยวัยรุ่นได้รับความนิยมใหม่ ๆ ผู้คนหันมาฟังเพลงไทยกันมากขึ้น เพลงสากลเริ่มหายไปจากหน้าปัทม์วิทยุ ในขณะที่เพลงไทยวัยรุ่นเหล่านั้นก็ด้อยคุณภาพ ทั้งตัวบทเพลง, นักร้อง, ดนตรี (ไม่เหมือนในสมัยนี้) ในตอนนั้นปู่รู้สึกต่อต้านเพลงไทยเลยทีเดียว

แต่เมื่อผ่านวันเวลา ได้มีโอกาสเรียนรู้-ศึกษามากขึ้น ได้เข้าใจปัญหาต่าง ๆ รอบด้าน มากกว่าตอนเป็นเด็ก ๆ ได้มีโอกาสมองเห็นบทเพลงในบทบาทและหน้าที่ต่าง ๆ ของมัน เช่น บทเพลงที่รับใช้ในเรื่องของศาสนา, การเต้นรำ, รับใช้ชนชั้นแรงงาน, หรือแม้แต่รับใช้คนดนตรีเอง การนำเอาดนตรี Jazz ไปให้กลุ่มผู้ใช้แรงงานฟัง เลยกลายเป็นเรื่องผิดบทบาท ผิดหน้าที่ ไม่ใช่เรื่องว่าดนตรีดีหรือไม่ดี หรือคนฟังหูถึงหรือไม่ถึง

เมื่อไม่นานมานี้ ได้ยินเด็กกลุ่มหนึ่งพูดว่า สำหรับเขาแล้ว ต้อง Rock เท่านั้น เพราะดนตรีอย่างอื่นไม่คู่ควร ทำให้นึกถึงตัวเองในสมัยที่เป็นเด็กวัยรุ่น ยังอดขำไม่ได้

ในปัจุบันนี้ ถ้าบอกว่าชอบดนตรีประเภทไหนที่สุด ปู่คงตอบว่า Blues แต่ถ้าถามว่าฟังเพลงแนวไหนบ้าง...ขอตอบว่า ฟังมันทุกอย่างที่ขวางหน้า ตั้งแต่ลูกทุ่ง-หมอลำ, ไทยเดิม, บรรเลงขลุ่ย-ขิม พิณอีสาน...นี่ของโปรดเลย, เพลงจีน เพลงฝรั่ง...แต่เดี๋ยวนี้แก่แล้ว จำชื่อเพลงได้บ้าง ไม่ได้บ้าง

สองสามปีที่ผ่านมานี้ ที่บ้านมีเด็ก ๆ มาตั้งวงเล่นดนตรีกัน เลยฟังแต่เพลงวัยรุ่น พวก Potato, Big Ass, Body Slam ต่อมาก็ พี่ป๊อด (คนนี้รักมาก) วงโปรดอีกวงก็ Tatto Colour (สุดยอด), ที่ขึ้นหิ้งไว้แล้วก็ Silly Fools (ขอคาราวะ) ต่อมาพวกเด็ก ๆ ติดภาระเรื่องเรียน (เอ็นท์ติดต่างจังหวัด) เลยเลิกวงไป ปู่ค่อยได้กลับมาไร้สาระกับ Blues กับ Jazz เหงา ๆ ไปตามประสา

ช่วงสี่ห้าเดือนที่ผ่านมา จนถึงตอนนี้ น้องปอ (ลูกสาว) ได้ไปเข้าร่วมกับวงของเพื่อน ๆ กลุ่มใหม่ (เพิ่งเริ่มต้น) แนวเพลงที่เล่นคือ Gothic Rock เลยทำให้พ่อต้องมาทำการบ้าน มาศึกษา, วิเคราะห์แนวเพลงนี้ ที่จริงแล้วก็พอจะมีข้อมูลอยู่ในหัวบ้าง แต่ก็บางเบาเหมือนหมอกควัน จึงต้องขวนขวานที่จะเรียนรู้-รู้จักมันให้มากขึ้นอีก ศึกษามาพักนึง ปรากฎว่าเข้าทางพ่อ(ที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ ) แต่ น้องปอ(คนที่จะต้องไปเล่นกับเขา)ไม่ค่อยชอบเพลงแนวนี้เท่าไหร่ เอาไว้ถ้ามีโอกาสจะนำมาเสนอ - คงมีคนประกาศเลิกคบกับปู่อีกหลายคน...

สิ่งหนึ่งที่อยากจะขอ...เปิดใจไว้ - เปิดไว้...

โลกของดนตรีที่กว้างใหญ่

รอให้เราได้ออกไป สัมผัส แตะต้อง หัวใจ ผู้คน

เหมือนนักเดินทางแสวงหา

ประสพการณ์ชีวิตอันมีค่า

แต่สุดยอดปรารถนา คือได้รู้จัก+เข้าใจตัวเอง.

เมื่อเปิดใจและเรียนรู้ โลกของเราก็เปิดกว้างออก พร้อมที่จะรับสิ่งใหม่ ๆ ทั้งที่ดีและไม่ดี สุดท้ายก็เหมือนที่ ป๊ะป๋า Pat บอก ชอบก็ฟัง(รับไว้) ไม่ชอบก็ไม่ฟัง(ไม่รับไว้) แต่ในชั้นแรกนี้ การเปิดใจและเรียนรู้ ยังคงเป็นสิ่งที่สำคัญยิ่ง.

การ"อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน" คือให้ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นในชีวิต คงไม่ได้หมายถึงว่าอย่าฝัน จงฝันต่อไป เริ่มต้นด้วยความฝัน แล้วจบด้วยการทำให้มันกลายเป็นจริง ทำให้เป็นสิ่งที่มี เราจะได้อยู่กับ"ฝันที่มีจริง"งัย...

Live and Learn : กมลา สุโกศล

เมื่อวันที่ชีวิต เดินเข้ามาถึงจุดเปลี่ยน

จนบางครั้งคนเราไม่ทันได้ตระเตรียมหัวใจ

ความสุขความทุกข์ ไม่มีใครรู้ว่าจะมาเมื่อไหร่

จะยอมรับความจริงที่เจอได้แค่ไหน

*เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป

มีสุขสมมีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน

**อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน

อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด

สุขก็เตรียมไว้ ว่าความทุกข์คงตามมาอีกไม่ไกล

จะได้รับความจริงเมื่อต้องเจ็บปวดไหว

--------------------