ในที่สุดก็ตัดสินใจเขียนลงใน Blog หลังจากที่เงียบหายไปนาน....
ในช่วงที่ภาระกิจยุ่งเหยิง มีช่องเวลาว่างนิด-ว่างหน่อย ก็ต้อง
รีบมุดหัวออกมาหายใจ แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีของฝากติดไม้ติดมือมาให้ได้ชื่นใจกัน
นู๋รินคนเก่ง เสียงหวาน ร้องเพลงอ้อน ๆ ให้ลุงป้าน้าอาได้ฟังอย่างสุขใจ สะกิดให้อารมณ์ที่อ่อนไหว ได้คิดถึงใครหลาย ๆ คนที่หลงรัก (มีเยอะเหมือนกันแฮะ!) เพลิดเพลินอยู่ในห้วงคิดคำนึงอยู่ตลอดช่วงที่ทำเพลงนี้ คิดหาเพื่อนที่จะร่วมความรู้สึกเดียวกัน ไม่อยากเดียวดายฝันหวานอยู่คนเดียว
ทุกครั้งที่ได้ร่วมงานกับเด็ก ๆ โดยเฉพาะเป็นเรื่องดนตรีด้วยแล้ว ก็จะรู้สึกสนุกสนานและมีความสุขมาก เหมือนได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง นู๋รินเป็นคนเก่ง ไม่เพียงทำให้พ่อแม่ชื่นใจ ยังเผื่อแผ่ความภูมิใจมาให้อาคนนี้ด้วย
หลานชายคนเก่งอีกคน ก็ลูกชายธเนศ-เพื่อนเก่า คงจะได้เจอกันในไม่ช้านี้...
ใครฟังเพลงนี้แล้วรู้สึกอย่างไร ก็คอมเม้นต์มาให้กำลังใจเด็ก ๆ กันหน่อยนะจ๊ะ...
..........................
สำหรับใครที่เข้า Blog ไม่ได้ หรืออยากจะโหลดเพลงเก็บไว้ฟัง ก็ตาม link ข้างล่างเลย...
ฟังแล้วรู้สึกอยากชมว่า "น่ารักทั้งอาจารย์ปู่และลูกศิษย์ริน" ส่วนเราก็นั่งกิน-นั่งคุย-นั่งหัวเราะกับมาดามเพ็ญ-น้องปอ-เป้ยเป้ย อุ่นใจจริงๆ เชียวนะ ขอบอก..............
ตอบลบดีใจจัง บล็อกไม่เหงาแล้ว
ตอบลบท่านปู่จัดมาอีกนะ
อยากให้พวกเราเห็นความสามารถของเด็ก ๆ ให้กำลังใจ-ได้ชื่นชม เรียนกันมาหนักแล้ว ก้อหากิจกรรมอะไรสนุก ๆ ทำกันบ้างนะจ๊ะ...แล้วจะคอยดูความสำเร็จของลูก-หลานทุก ๆ คน.
ตอบลบ