Blue Moon

Blue Moon เป็นเพลงเก่าอมตะ ที่ได้รับความนิยมมายาวนาน ประพันธ์โดย Richard Rodgers and Lorenz Hart ตั้งแต่ปี 1934 เป็น standard jazz หรือ standard ballad

ที่จริงแล้วก็เป็น jazz นั่นแหละ แต่เพราะได้รับความนิยมอย่างกว้างขวางอย่างกับเพลง pop จึงเรียกใหม่ว่าเป็นเพลง standard jazz หรือ standard ballad นั่นเอง

สำหรับ ปู่ กับน้อง ปอ เพลงนี้เป็นหนึ่งในเพลงโปรด(ชอบมาก) ที่พ่อ-ลูกจะร้อง-เล่นกันอยู่เสมอ ๆ เวลาที่ร้องเพลงนี้ ก็จะจินตนาการว่า กำลังพูดบ่นอยู่กับพระจันทร์

แต่พอทดลองเปลี่ยนจินตนาการจาก พระจันทร์ มาเป็น จันทร์ณา ก็รู้สึกว่าเหมาะดี เพราะ อุ๊ ก็เป็นเพื่อนที่รับฟัง และก็รู้เรื่องเกี่ยวกับปู่ดีพอควร เวลาร้องเพลงนี้ ก็จะรู้สึกเหมือนกำลังพูดอยู่กับเพื่อน หลัง ๆ มานี่ เลยเปลี่ยนจากพระจันทร์มาเป็นจันทร์ณาโดยถาวร

ถึงแม้ Blue Moon จะเป็นเพลง standard แต่ก็มีการนำกลับมาเล่นใหม่ในหลากหลาย style ใน ver. ของ The Marcels ร้องประสานเสียง ในท่วงทำนองที่สนุกสนาน พอไปเจอ ver. ของ Rod Stewart ก็ไพเราะเหลือเกิน ฟังแล้วแทบจะละลาย ในเมื่อสองจิตสองใจ ก็เลยฝากให้ฟังทั้งคู่เลยล่ะกัน...

ขอให้มีความสุขกับการฟังเพลง...ปู่!

Blue moon

Rod Stewart: Once upon a time before I give up smiling

I hated the moonlight

Shadows of the night that poets find beguiling

Seemed flat as the noonlight

With no one to stay up for I went to sleep at ten

Life was a bitter cup for the saddest of all men

Blue moon You saw me standing alone

Without a dream in my heart Without a love of my own

Blue moon You know just what I was there for

You heard me saying a prayer for Someone I really could care for

And then there suddenly appeared before me

The only one my arms will ever hold

I heard somebody whisper please adore me

And when I looked the moon had turned to gold

Blue moon Now I'm no longer alone

Without a dream in my heart Without a love of my own.

....................................